"Hond moet je optillen om te laten zien wie alfaleider is"

De bovenstaande zin is wat mijn ouders beweren. Ik ben het er niet mee eens en heb ook geprobeerd om ze uit te leggen dat optillen voor Evy veel stress geeft (hijgen, tongelen, verstijven, staart naar beneden, kop naar beneden), maar natuurlijk staan ze niet open voor commentaar. Ze willen dit iedere dag doen bij Evy, want zo leert ze haar plaats in de roedel kennen. De enige manier waar op mijn ouders wel willen stoppen is wanneer ik minimaal 5 artikelen heb van recente bron (niet ouder dan 2010) waar in uitgelegd staat dat optillen niet laat zien dat je de alfaleider bent.

Wie o wie kan mij helpen?

nou dit heb ik nog nooit gehoord.
er is geen enkele trainer die tegen je zou zeggen je hond om tillen om te laten zien dat jij baas bent.
juist wordt er altijd gezegt beest heeft 4 poten, op de grond laten staan.

bedoelen ze niet op de rug leggen?  en dan nog het slaat nergens op om even elke dag de hond laten weten dat zij dominant zijn, de hond weet heus de plek in de roedel wel,  juist dat overmatig domineren zorgt voor veel stress en dat er juist gedrags problemen ontstaan.

ik zou zo geen artikels weten, maar denk dat zelfs in hondentrainings boeken van de jaren 70 af al staat dat optillen of op de rug leggen elke dag geen nut heeft, leiding geef je door lichaamshouding en uitstraling, en niet door fysieke onderdrukking.

Ik zou het boekje van Turid Rugaas (kalmerende signalen) hun laten lezen en dit mag hun ogen openen dat Evy veel stress aangeeft.

Verder kun je deze artikelen laten lezen:

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

http://www.moniquebladder.nl/artikelen/

http://www.kangani.nl/Dominantietheorie-is-achterhaald/

http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/stress-signalen-bij-honden.php

zal toch eens naar de sportschool gaan en wat meer kracht training gaan doen... zodat ik Bamse wat meer kan optillen.

niet doen, de leider zal dat nimmer doen, optillen van een hond. en laat je ouders maar hier eens komen kijken, meelezen.

De leiding van je hond neem je door je houding ten opzichte van je hond, daar is optillen geen optie voor.

Het optillen van een hond is een handeling die alleen mensen kunnen. Ik heb niet het idee dat deze, voor honden, onnatuurlijke handeling een duidelijk signaal zal afgeven. Wel kan optillen hele vervelende effecten hebben op een hond, zeker als je daar de verkeerde situatie voor kiest. Niet doen dus.

De hele "alfa" theorie staat trouwens nadrukkelijk ter discussie. Die rangorde/dominantie theorie is gebaseert op verouderd onderzoek in de jaren '50 naar wolven die in gevangenschap werden gehouden (10 wolven op een stukje terrein van 10x20 meter). Die theorie klakkeloos op honden projecteren is te simplistisch en ondertussen achterhaald.

Het nieuwe denken is dat je rol tussen baas en hond niet een leider vs ondergeschikte is, maar meer als een ouder naar een kind. Je neemt als baasje meer de rol van opleider, trainer en vriend waarbij er in een gezonde relatie tussen baas en hond een band van wederzijds vertrouwen ontstaat. Dat vertrouwen is de basis van gehoorzaamheid van de hond. Fysieke handelingen om gehoorzaamheid af te dwingen ondermijnen juist die vertrouwensband.

Lees dit ook eens:
http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/dominantietheorie-volgens-sacha-gaus.php

Dan begin je eigenlijk in de verkeerde volgorde, een hond zal jou als leider(begeleider) accepteren wanneer je in eerste instantie laat zien, in de omgang met de hond, dat je een vertrouwde leider bent. En wanneer de hond het accepteert dan gaat er vertrouwen groeien, en wanneer de hond jou vertrouwd dan kan je in principe alles met hem doen, zoals bijvoorbeeld optillen, zonder dat de hond signalen laat zien van onvertrouwen.

Deze is ook nog wel aardig

http://www.suzanneclothier.com/the-articles/how-much-does-your-dogs-cooperation-weigh

(Fysieke overheersing zegt niks over verhoudingen, vraag maar eens aan je ouders waarom ze jou niet meer optillen, terwijl ze toch nog steeds vinden dat je af en toe moet meewerken??

http://www.suzanneclothier.com/the-articles/dog-details
Over lichaamstaal

hoe oud zijn je ouders ? ben zelf beetje old school maar dit heb ik nog nooit gehoord dus is dit wel heel erg old old old school waarschijnlijk hahahahaha

het moet andersom gaan, een hond die een krachtig vertrouwen heeft in zijn baas, in zijn stabiliteit en in zijn beslissingen, zal zich rustig laten oppakken, of ze nu groot zijn of niet

de hond zal zich er ontspannen aan overgeven
je kan dat nïet "aanleren" het is een acceptatie en erkenning die uit de hond zelf moet komen

het natuurlijk best "eng" voor de hond, want hij raakt totaal de controle kwijt over wat er gaat gebeuren, en dat..... is nu precies waar het vertrouwen van de hond in de baas (optiller) naar voren komt.

eerljik gezegd zie ik wel graag dat honden het inderdaad rustig over zich heen laten komen, dat zegt iets over de rust en het vertrouwen, maar anderzijds, kan het ook zijn dat de hond een enorm slechte ervaring heeft, en dus spanning toont die meer met die ervaring te maken heeft dan de verhouding tussen baas en hond, en dan werkt het weer rustig opbouwen van de handeling wel.

onze hond wordt af en toe opgetild, hoe groot hij ook is, soms om in bad gezet te worden (eruit klmmen lukt prima, maar om er in te komen zitten er een soort te hoge opstap), of om op de trimtafel gezet te worden, hij zit er totaal niet mee, en laat het kalmpjes gebeuren, dat vind ik erg fijn, want dat dat zo gaat, maakt het leven een stuk makkelijker soms.

echter, ik ben ooit met een hond in mijn armen van de trap gevallen, hij was toen al op leeftijd en mocht geen traplopen wegens rugproblemen, ik had me toen zo bezeerd dat mn knie holtes zelfs blauw werken (op mn knieen gevallen) en de hond was zo geschrokken dat hij al begon te trillen later als ik hem maar neigde te gaan optillen, mijn man echter, kon hem zo van de vloer pakken en dan vond hij het prima.

ik vind, heel algemeen gesteld, en mits er geen nare dingen zijn gebeurd, het in alle rust kunnen optillen van een hond die dat zonder spanning ondergaat, wel iets zeggen over de baas/hond relatie in de "vertrouwensfeer"

echter gaat het niet zo makkelijk, wil dat niet gelijk zeggen dat er geen vertrouwen is, daar kan ook een slechte ervaring achter zitten, of een totaal onbekend zijn met......
bij ons op de puptraining (waar ik ongeveer 10 jaar bij betrokken ben geweest) was optillen en o een tafel tillen dus ook een onderdeel van een ritueel van verzorging, dat geeft gewenning en vertrouwen in de baas.

maar het afdwingen en dan denken dat je zo "de baas' kunt zijn/spelen..... is een misverstand in  mijn ogen.

Wahahahahahahahahahah...
O, werkt dat zo..??
Excuus voor m'n commentaar, maar dit is wel de!!  stelling van de dag..

Dus ik..euhm.., even denken hoor...

Dus ik ga elke morgen 29 cirkeltjes om mijn teef heen lopen, want dat bevestigt mijn leiderschap.
En tja, bewijs jij maar dat er ergens in een boek staat dat je meer of minder cirkeltjes moet lopen.

Om te beginnen zou ik bewijs van hen willen hebben waar staat dat het optillen werkt.
En...dan wel bewijs wat op rechtmatige basis is verkregen, vanuit een daarvoor wetenschappelijke onderzoeksteam...

Dus kom maar op met.
Bewijs stuk A :

Optillen is laten zien dat je alfaleider bent??????????????

Heb een alfareu of alfateef nog nooit een volwassen hond zien optillen.
Laat ze eens wat filmpjes van roedels zien, kijken of ze dat optillen gedeelte kunnen aanwijzen.
Hooguit pups worden opgetild, bij de nek weliswaar, om ze te verplaatsen en later om duidelijk te maken wanneer ze moeten vluchten, zo leren ze gevaar kennen (komt bij wilde honden, bij de huishond niet meer)
Maar verder tillen ze geen andere hond op.
Wij mensen tillen de hond alleen op als deze op de tafel van een dierenarts moet en dergelijke.
Als je namelijk een hond optilt maak je deze juist hoger in rang (in de hondentaal), en een wat onderdanigere hond wordt onzeker, en de meeste honden vinden het maar eng om ineens de hoogte in te gaan, dat is tegen natuurlijk.
Je ouders hebben geringe kans dat als Evy te vaak in de stress schiet daar door dat ze je ouders zal mijden en niet meer gaat luisteren naar hen (en in sommige gevallen, hoeft niet voor Evy te gelden, kan het resulteren in grommen of bijten)
En jij kunt er ook problemen door krijgen als het een keer echt moet (dierenarts of trimsalon).

als ik het zwart wit wil stellen
denk ik wel dat als een hond zich ontspannen laat optillen, hij vertrouwen heeft in de beslissingen van zijn baas, dat zou je "leiderschap" kunnen noemen, maar dat woord is op HP zo ontzettend besmet dat ik het nauwelijks meer durf neer te zetten

"leiderschap" in de context met HP schijnt samen te gaan met onderdrukking ofzo iets, waarvan bij goed leiderschap totaal geen sprake is, goed leiderschap wil zeggen dat je als "leider" de verantwoording kan, wil en durft te nemen, en dat anderen (in dit geval onze honden) gemerkt hebben dat ze daar op kunnen rekenen en op vertrouwen.

ook in de mensenwereld, hebben we maar wat graag te maken met "goed leiderschap" want dat betekent dat wij zelf de verantwoording niet hoeven te dragen, dat doe de "leider" wel, en de meeste mensen vinden dat heeeeel prettig (al geven ze dat niet gauw toe)

maar het heeft niks te maken met onderdrukking.

echter, je mag het niet zomaar omkeren:
een hond die zich niet laat optillen heeft DUS geen vertrouwen in het leiderschap, want er kunnen meer factoren meespelen, bv dus een zeer nare ervaring.

haha Willemijn

Zelf vind ik dit ook nog altijd een goed artikel om maar even te ontspannen van dat alfagedoe

http://www.dogcity.nl/0-algemeen/artikelen/watisermetdominantie.pdf

Ik kan me vinden in wat Goja beweert.Inderdaad is de naam 'leider' en het woord 'leiderschap', veelste negatief beladen geraakt. Het proeft een beet je hetzelfde al 'dictator'.
Dat is natuurlijk onjuist. Immers volg je als klein kind ook blindelings je ouders. Je vertrouwd ze, zij beschermen je en sturen je... ze leiden je!
'leiderschap' dus!

Daarmee terugkerend naar het optillen van de hond.
Ik vind dat dit moet kunnen, maar niet in het verband als: de hond luistert nu niet naar me, dus ga ik hem optillen met 4 voetjes van de vloer om hem te overrule, te laten zien wie hier groter en sterker is!
Dat lijkt me dom handelen en ooit een beet in je gezicht krijgen, zul je als grote verassing kunnen verwachten. En voilà, we zijn weer een zogenaamd ''valse hond'' rijker zoal men dan beweert!

Dus precies zoals Goja aangeeft, in een kalme, vertrouwde sfeer zonder dat de hond zich onderdrukt voelt zul je het dier moeten kunnen optillen. Ik til mijn honden zelf op de tafel om te kammen, nagels knippen of andere verzorging te kunnen doen. Dus in die zin vind ik optillen wel belangrijk.

Als wijze van domineren (of voor de grap) optillen.. no go!

en ik blijf dit soort reacties jammer vinden
alfa = leider

is leider zijn zo fout dan?
of het is de manier waarop je invulling aan die leiding geeft ???

volgens mij is
leider = verantwoordelijke

en niet:
leider = tiran, onderdrukker (of nog erger)

en aangezien ik niet geloof dat jullie nu in een soort democratie met je hond leven
maar wel degelijk de eind verantwoording hebben in de relatie baas/hond
ben je dus leider, of je dat nu zo wilt noemen of niet

zo jammer elke keer
dominantie is niets fout, dominantie/domineren is een groot vermogen tot onderhandelen
onderhandelen doe je niet met geweld, maar wel op een "leidende" manier, zodat je de ander
overtuigd dat wat jij wilt correct is, en om na te volgen (vertrouwen en respect)

grappig in die context vind ik altijd dat een "dominante" hond, een waarlijk dominante hond op HP wordt neergezet (en terecht) als een hond die rust uit straalt, die door heel subtiel zijn dingen te zeggen en te doen, zorgt voor rust (en vooral geen gevechten of hevig gedrag), maar zo gauw de baas/eigenaar over "dominantie" begint, of "domineren" het opeens een slechte eigenschap is.

wat het dus helemaal niet is

terreur, onderdrukking, geweld: dat is fout, maar dat is ook niet "domineren" en ook niet 'alfa" of "leidinggevende zijn"

ik ben leidinggevende over mijn hond, hij heeft binnen dat kader zelf veel bewegingsvrijheid en dus ook mag hij zelf zijn beslissingen nemen, echter altijd !!! binnen het kader wat ik stel, en daar wijk ik geen milimeter van af, gaat hij daarover heen, is daar meestal een duidelijke "nee", en door onze correcte verstandhouding, begrijpt en voelt mijn hond, dat die "nee" betekent: dat is een grens waar ik niet overheen mag, en dat doe ik ook niet, want ik vertrouw erop dat mijn baas dat pas zegt als mijn veiligheid (of van anderen) in het geding komt.

sorry, het moest er ff uit
dat in het kwaaddaglicht zetten van iedere vorm van "leiderschap'" , "alfa zijn", of "rangorde"
vind ik persoonlijk onterecht en zelfs misleidend.

rangorde is niets meer dan een natuurlijke opbouw van een gemeenschap, die in ieder gezin/familie/werkkring en dus ook bij onze hond het nut heeft dingen tot stand te laten komen, rust en veiligheid te creeren en een ieder tot zijn recht te laten komen op zijn of haar plaats

ik leef zo met mijn hond, en volgens mij gaat ons dat heel goed af
is hij een graag geziene gast, zowel bij de familie om ons heen, als bij buren, dierenarts en trimster
doet hij met veel plezier zijn 'werk" en geniet hij van de rust en bescherming thuis
veroorzaakt hij geen overlast, kan hij heerlijk loslopen en geniet hij overduidelijk van zijn leven.

Leiderchap= duidelijkheid geven aan de hond, dus duidelijke grenzen stellen, ja is ja en nee is nee
En dat hoeft inderdaad niet met geweld, dat kan soms op subtiele wijze.
Een hond zal zich prettiger voelen als ie weet wat wel en niet kan, als er daadwerkelijk A gedaan moet worden en niet dat de baas A zegt en de hond moet vervolgens B doen.
En het is ook een deel vertrouwen hebben in elkaar.

huh nee, ik denk dat het niet duidelijk opschreef dan, dat was alleen puur  bedoeld verwijzend naar de link die ik gaf in combinatie met de ouders  van Sanne.
Daar gaat het er  over dat je door allerlei regels en rituelen niet perse een vertrouwenspersoon/leider voor je hond bent, maar dat het om veel meer gaat dan dat.

Zo heb ik Lola nog nooit opgetild behalve een keer dat ze in de sloot gevallen was en niet meer op de kant kon komen, toen liet ze dat gewoon toe al had ik haar nog maar net, het was duidelijk voor haar dat ze me toen nodig had. Of ze gewoon optillen zonder reden toe zou laten weet ik niet, het is nog niet bij me opgekomen dat de doen.

Ik ben het er juist helemaal mee eens dat je een hond veiligheid, vertrouwen en steun moet bieden om goed te kunnen functioneren met elkaar en met de buitenwereld. Hoe men dat verder wil noemen zal me een worst zijn eigenlijk,  het woord "vertrouwenspersoon" vind ik dan wel toepasselijk  aangezien door sommige mensen het woord "alfa" of "leider"  verkeerd geassocieerd wordt en menen hard tegen hun hond te mogen of zelfs moeten optreden.

Ahhhh ik begin het te snappen daarom zijn vaak die kleine hondjes zo vervelend blaffend happend op de arm van hun baas. Dan zijn hun baasjes duidelijk de leider (lijder)

Ik vond het 'deels' toch wel een mooi artikel van Dobry. Er stonden wat mij betreft zeker wel 'voltreffers' in zoals 'het tonen van een onderdanige houding wil nog niet zeggen dat je deze in het vervolg mag/kan afdwingen''
Anderzijds geloof ik niet in een democratisch samenleven met honden.
Dat de hirachie binnen een gezien met dieren nu zo weggeveegd moet worden, is een theorie die niet aan mij besteed is.

Doet mij denken aan het vrouwtje die ruim 15 minuten het balletje (van een andere hond) uit de bek van haar eigen hond aan terug smeken was!  
''Of hij hem nu toch eens terug wilde geven als het hem bliefde?''

Op zulke momenten ben ik dus niet democratisch en als ik wil dat de bal losgelaten wordt,, is dat geen verzoek met ruimte voor eventueel overleg, maar een bevel! 
En ik weet hoe onvriendelijk dit overkomt, maar dat is het volgens mij niet! 

Maar ik begin af te dwalen 

Ik denk dat er veel onduidelijkheid bestaat over de begrippen leiderschap, dominantie en hierarchie.

Leiding geven is enkel een proces om een gestelt doel behalen binnen een bepaalde tijd met bepaalde middelen. De wijze waarop leiding wordt gegeven is dus ook slechts een middel om een doelstelling te behalen. Een leidinggevende is dus iemand die vorm geeft aan het proces.

Leiding geven heeft niets met je wil opleggen aan anderen te maken. Leiding geven is de kunst van iedereen in dezelfde richting laten bewegen om iets te bereiken. Bij honden dus mens en hond in het gezin samen zover krijgen dat er ontspanning is en iedereen zich aan de gestelde normen, waarden en regels houdt met als doel een prettige leefomgeving voor mens en dier. Het proces kan ook gestalte krijgen door input van alle deelnamers aan het proces. Het hoeft zeker niet een van bovenaf afgedwongen iets te zijn (participatief vs. directief leiderschap).

Dominantie is het daadwerkelijk meer macht hebben dan een ander of het overheersen van een ander. Dat is iets heel anders dan leiding geven of zelfs "de baas" zijn (wat niet noodzakelijk op macht of overheersing is gebaseert). Hierarchie is een rangs structuur. Het een sluit het ander niet uit maar is het wel van belang om op waarde te schatten waar we het nu eigenlijk over hebben.

Als honden eigenaar ben je leidinggevende naar je hond toe. Je staat ook zonder twijfel hoger in de rangorde want uiteindelijk bepaal je meestal op directieve manier wat je verwacht van de hond. En toch laat vrijwel iedereen ook ruimte voor de hond om inbreng te hebben. Wij vinden (althans, de meesten op HP) niet dat je een hond moet dwingen om een pootje te geven, of om op de rug te gaan liggen als dat tot een stress of angst reactie leidt. Er is dus ruimte voor participatie in het proces van leiding geven (participatief leiderschap).

Dit alles doe je niet vanuit een pure machtspositie, net zo goed als dat honden onderling dat ook niet uit een machtpositie doen. Anders zou de sterkste hond ook altijd de leider zijn. Het gebeurt vanuit vertrouwen, het vertrouwen dat de leider er voor zorgt dat de regels, normen en waarden nageleeft worden en dat iedereen zich goed voelt. Dit is in de hondenwereld niet anders. De hond die het meeste vertrouwen geniet is de leider, niet de hond die perse z'n wil op legt aan anderen. Dat zijn de buitenbeentjes die worden gemeden door de rest, "probleemhonden" in mensentermen.

Gewoon op basis van logica kan je al concluderen dat dominantie dus een term is die nauwelijks is te verdedigen. Wij gebruiken de term om verhoudingen tussen honden weer te geven terwijl die meestal anders en feitelijk ook complexer liggen dan dat die term doet suggeren. Wel is het daarom goed dat de "dominantie theorie" onder vuur ligt. De term dekt de lading simpelweg niet, en de achterliggende theorie is achterhaald door de werkelijkheid.

Edit: Lang verhaal

Ligt het dus toch niet aan mij dat ik het complete onzin vind.

Mijn ouders zijn allebei rond de 50, maar hebben nooit eerder een hond gehad en hebben daardoor ook niet echt veel dingen mee gekregen over de oude opvoedtechnieken. Waar ze de onzin vandaan halen weet ik niet, maar ze geloven mij en de hondentrainer niet. Volgens hun ben ik degene die kortzichtig is en alleen maar open staat voor de (zoals zij het noemen) "aai, aai, aai" methode. Laat maar weer zien wie er kortzichtig bezig is.

Deze discussie gaat inderdaad over het optillen van de hond. Evy is al niet de lichtste (30 kilo), maar ik moet er niet aan denken als Willemijn of Landseer elke dag hun hond(en) op moeten gaan tillen.
We hebben ook wel eens een discussie gehad over het op de rug leggen van Evy, want dat doet mijn vader ook altijd. De reden dat ik dit heb gelaten is omdat ik geen stress zie bij Evy. Mijn vader is met haar aan het spelen en tijdens het spelen krijgt ze af en toe een zet, waardoor ze begeven moment op haar rug ligt (en speels hapt naar mijn vader zijn handen). Hij gaat dan over haar heen hangen (want dat doen honden tenslotte, zegt hij) en ze gaan verder met spelen.

Zoals jullie denk ik wel kunnen lezen is het voor mij praten tegen een muur, verschrikkelijk vervelend. Ik denk dat vertrouwensband een heel goed punt is. Ik ben degene die overdag alles met Evy doet, die bij haar is, haar traint, met haar speelt, haar uitlaat, enz. en vervolgens komt mijn vader thuis, voert een aantal dominantiehandelingen uit en gaat naar bed toe. Ik heb al vaker gezegd dat hij zo de relatie kapot maakt, maar hij wil het niet van mij aannemen.
Ik kan/mag eigenlijk alles met Evy doen, ook omdat zij weet dat ik haar grenzen respecteer. Als ik ook maar het idee heb dat ze een stresssignaal af geeft stop ik direct en laat ik haar eerst tot rust komen. Op die manier mag ik nu alles bij haar doen. Een goed voorbeeld was dat ik mijn hoofd op haar had gelegd en toen per ongeluk in slaap was gevallen. Na een uur werd ik wakker en Evy sliep toen nog steeds (heel erg diep).
Als ik de huiskamer in loop (als ze mij een tijdje niet heeft gezien, al is dat 5 minuten), dan bestaat er niemand anders meer. Alles waar ze mee bezig is word onderbroken en ze komt op mij af gerend. Maakt niet uit of ze nu aan het spelen is met iemand of dat ze bezig is met haar eten. Mijn vader wordt genegeerd als hij binnen komt.

Edit: Ik geloof best wel in het woord leiderschap, maar ik vind dat dat samen gaat met "respect" en "vertrouwen". Hoe kun je anders leiden als je volgelingen geen vertrouwen in je hebben? Als je naar bekende leiders keek was het eerste wat ze deden respect en vertrouwen winnen en op die manier hun achterban vergroten. Daarna gingen ze pas activiteiten ondernemen dat vertrouwen vroeg.

Ik moet toch wel zeggen dat ik de redenatie van je ouders wel vreemd vind en de bewijslast bij jou leggen, is toch een beetje omgekeerde wereld? Dat zou hetzelfde zijn (in mijn beleving) als ik zou zeggen: Ik geloof dat er vliegende rendieren zijn. Jij niet? Nou laat mij dan maar eens vijf artikelen zien waarin staat dat ze niet bestaan. Dat is over het algemeen niet de manier waarop de wetenschap werkt.

Ook het getal van vijf vind ik wel mooi bedacht. Bijvoorbeeld voor het registreren van een nieuw geneesmiddel heb je geen vijf fase III studies nodig. Als je er eentje hebt die overtuigend genoeg is en goed is opgezet is dat genoeg.

Maargoed wel een leuke manier om aan wat interessante artikelen te komen over hondengedrag en taal

ik dwing mn hond wel degelijk zo af en toe tot dingen (niet om op zn rug te liggen trouwens)
maar ik kan moeilijk bij de trimster gaan staan overleggen of hij misschien wil blijven staan
of dat meneer uit zn mand wil komen alsjeblieft voor het laatste avond rondje
(waar hij hekel aan heeft)

en met alle respect, ik denk dat iedereen dit meermalen per dag tov zn hond doet
en in die vorm is het een machtspositie, heb je een kleine hond, ben je fysiek ook -deels-
in controll, hoewel dat altijd beperkt is,d e kaakkracht van zelfs een kleine hond richt grote schade aan. alleen het aanlijnen al..... pure machtspositie.

dominantie is helemaal geen verkeerde term
het gaat erom dat mensen de juiste invulling ervan niet kennen
dominantie gaat er om, dat honden met meer capaciteiten de leiding kunnen nemen als dat nodig is, sturing geven, dit doen ze in 1e instantie door uitermate goed te kunnen onderhandelen (op een manier waarop ze ook hun zin krijgen) conflicten te kunnen vermijden en te voorkomen en zelf dusdanig een persoonlijkheid te zijn waardoor zij ook verantwoording kunnen dragen (ervaring hebben dus)
uiteindelijk kan er wel degelijk een fysieke correctie komen, ook vanuit perfect zelfverzekerde hond, dat ligt er maar aan wie hij tegenover zich heeft en wanneer hij dat nodig vindt

nu zijn wij geen hond, en dus moet je oppassen dit 1 op 1 door te trekken naar de mens/hond relatie, maar honden blijven honden, mensen echter hebben de mogelijkheid zich wel te verdiepen en aan te passen aan hoe honden zijn en bestaan (onze ratio zit net wat anders in elkaar)

leidinggevenden dwingen wel degelijk soms iets af
als de hele groep waar je leiding aan geeft geen zin heeft in die stap te doen in bv een automatiseringproces, dan kan je als leidinggevende zeggen : en toch gaan we het doen
alleen....... als de leidinggevende geen enkel vertrouwen heeft van die groep, gaat het niet werken, maar er moet af en toe wel degelijk een zekere dwang worden uitgeoefend, alleen niet uit kwaadaardigheid, maar mijn ervaring is, als niemand dat doet, er ook niks meer tot stand komt.

Ik vind wel goed dat een hond in zekere zin gewoon is opgetild te worden voor als je naar de dierenarts moet bvb. of als er iets mee aan de hand is in de zin van "kan op een bepaald moment niet meer stappen" (is niet zo denkbeeldig). Dan moet je hem wel oppakken.
Maar om dat nu elke dag te oefenen, dat vind ik er wat over
En zeker wat dat leiderschap betreft, zie ik ook het nut er niet van in.
Je hond is een jaar oud (zie ik op profiel), wellicht is hij toen hij pup was toch wel regelmatig een keer opgetild? Dus hij zal het wel ergens "gewoon" zijn. Wat nog niet betekent, leuk vinden.
Charlie wordt ook niet graag opgepakt, tenzij het hem goed uitkomt
Mijn ervaring is dat een hond het liefst met zijn 4 poten op de grond staat. En ik pak Charlie in de regel enkel op als het nuttig is, bvb. om in de auto te zetten.

Valt me wel op dat vooral mensen met een grote hond er niet aan willen (hier een passende smilie)

waar niet aan willen ???

ik heb 15 jaar een hond(je) van 12kg erbij gehad, en ik denk er geen spat anders over
als ik aan hem refereer, gezien zijn karakter, misschien nog wel minder als met deze "grote"

Dat was dus een grap. Dat het onzin is is zo duidelijk dat het moeilijk is uit te leggen waarom.

Maar even serieus. Ik denk dat je geen 5 artikelen gaat vinden die jouw bewering bevestigen. Ik denk dat het optillen om te overheersen dusdanig onzinnig is dat een serieuse autheur er geen papier/bits aan verspilt. Laat staan 5.
Laat ze zelf maar met 5 artikels van serieuse autheur (ik denk daarbij aan publicatie in peer reviewed vakbladen) waarin staat dat datwel zinnig is.
De bewijslast ligt bij de beweerder. Zie bewijslast https://nl.wikipedia.org/wiki/Drogreden#Omzeilen_van_de_bewijslast

even voor alle duidelijkheid:

ik denk trouwens ook niet dat optillen op zichzelf niets toevoegd aan de verhouding

de reactie van de hond op het optillen zegt wel iets over de verhouding tussen baas en hond
of wat er tussen baas en hond eerder gebeurd is.